Ociemniali piętro wyżej

nie wyłupiono mi oczu
na własne życzenie
przykryłam czarną przepaską

nie widzę

śmietniska ludzkich wad
szczurów przekarmionych
z błyskiem inteligencji w ślepiach

czuję smród

rozkładu szczątków nadziei
w odorze zakłamanych obietnic

Magia a może tylko moc - zapachu

pod powieką piekąca łza
nieświeża - wczorajsza

już nie tak bardzo oczywista
bezsmakowa - zwietrzała

wyryty kontur zapachu
w niemocy - pamiętam

olfaktorycznie smakuję
delektując się - wspomnieniem

teoretycznie niemożliwe
metaforycznie – zaistniało

 List

chciałam napisać parę słów
na płatkach karminowej róży
niestety w swej delikatności wyschły
i rozsypał je wiatr

poprosiłam fale na morzu
by zaniosły me ciepłe słowa
ale nagle przyszedł przypływ
i wróciły zmoczone na brzeg

poprosiłam kolorowego motyla
by zaniósł me słowa do ciebie
ale on tylko strachliwie skulił się
przepraszając że za słaby jest

poprosiłam wiatr od zachodu
ale on tylko ciężko westchnął
gwałtownie zawirował jaworem
i uleciał niemy i pusty jak ja

 prosiłam i szukałam zawzięcie
by znalazł się ktoś odpowiedni
niestety me słowa zostały
schowane w mych ciepłych dłoniach

Byłeś mi

byłeś mi szumem morza
pieszczącym rozgrzany bursztyn
błyszczący między muszlami
rozrzuconymi i śpiewającymi
nam cichą melodię do ucha

byłeś mi chwilą magiczną
wyzwalającą ukryte marzenia
odcieniami rajskiego kwiatu
zniewalającego swym pięknem

byłeś mi wiatrem tańczącym
z chabrami w łanach zbóż
czerwienią maków polnych
w odbiciu rozkwitających gwiazd
spadających w świetle księżyca

byłeś mi słodką pieszczotą
w tajnych zakamarkach ciała
teraz tylko pozostałeś
niechcianym wspomnieniem