|
Dziesiąta minut piętnaście
poranny czas
przymknął oczy
aż cisza przysiadła
na krawężniku
los zblokował
wszystkie wyjścia
tylko tyle
a może aż tyle
a tam dalej
stemplujące źrenice
chciwie utrwalają - by wieczorem
zapomnieć
liście leniwie spadają
a krople deszczu
zmyją te parę sekund za późno
tylko wiatr zakładając kaptury
rozgania obojętność
|
 |
Deszcz nie lubi czekania
tam za szybą
miękkie dotyki
oddzielone tylko płomieniem
niezatrzymane słowa
swobodnie pieszczą
blat i kanty stołu
pod - za daleko
nad - chwilowa iluzja
istotne istnienie
by za parę chwil
pozostać nieistotnym
a jesień
niecierpliwie przytupuje w kałużach
|
|
XXI wiek – bieg nie wiadomo za czym
nie czas już
na zbieranie nenufarów
trzymanie świetlików w dłoniach
na romantyczny śpiew
z winylowej płyty
wszystko za szybko
umyka przenika zanika
biegnące nogo - myśli
poskręcane zakwasami
nie mogą złapać oddechu
byle jak
byle z kim
byle jakoś tam
zabierz mnie stąd
tam - gdzie czas się zatrzyma
rozpędzone myśli ukoi
licząc leniwie chmury
a wyciszone dłonie
zanurzą się w twoich włosach
szepcząc pieszczotliwym głosem
tylko nam znane słowa
|
|
Zasuszone godziny
kolejne ziewające dni
w zimnych oddechach
niewykształcone skrzydła
hamują od wewnątrz
nie żyję - przemijam
w zwiędniętych snach
radość nie była suflerem
uczę się cieszyć na zapas
pomówmy szeptem - to zbliża
|
